9 Ağustos 2016 Salı

Son havadisler...

Arda 4,5 aylık oldu. Artık iyice iletişim kuruyor bizimle. Daha da artacakmış öyle diyorlar. Taklit etmelere başladı, kendini keşfediyor. Ayaklarına, ellerine uzun uzun bakıyor. Sonrasında da hop ağıza atıyor. Aslında her şeyi ağzına götürüyor. Oyuncaklarını, battaniyelerini, yanında yakınında ne varsa.

Günler sabah işe gelme ve Arda'nın bakımıyla geçiyor. Ben işteyken anneanne devralıyor görevi. Hala anne sütü ile beslenmeye devam. Ben mecburi işe başladığım için, süt sağmalar sonucunda biberon alıyor sabahları. Sonra eve gidince akşama kadar yapış yapış bir haldeyiz. Emmeler, uykular hep birlikte. Akşam üstü mutlaka parktayız. Temiz hava, açık hava şart dediler! Eyvallah, zaten ev korkunç sıcak.

Fırsat buldukça okuyorum bir şeyler. Tabii şu ara bebek bakımı, bebek ve çocuk eğitimi ile ilgili. Arda için hangi oyuncağı alacağım, hangi oyunu oynayacağım, zeka ve duygu gelişimi için neler yapılması gerekiyor şöyle bir bakıyorum. Sonrasında ise tamamen kendi hislerim doğrultusunda davranıyorum. :)


Çok konuşuyoruz, çok anlatıyorum o da kendi diliyle mutlaka bana cevap veriyor. Tabii ki müzik! Vazgeçilmezimiz.. Var olan şarkılar, benim uydurduklarım, çocuk şarkıları hepsi dilimizde. Hatta geçen akşam salonda babasıyla onları bulduğumda, "Yandım Allah yandım yandırma beni derin uykulardan kaldırma beni...." sesleriyle ciddi ciddi dinlerken buldum onu. :) Her telden var çok şükür!

Yani özetle odağımız, varımız yoğumuz Arda.. Bütün telaşlarımız, yanlışlarımız, paniklerimiz, yeni öğrendiklerimizle devam ediyoruz. Her an yeni bir durumla karşılaşabiliyoruz.

Gündem sıkıcı, hayat sıkıcı, olanlar sıkıcı tabii.. Eğlencemiz kalmadı, kafa dağılmıyor bir türlü. Hep aynı kargaşa. eh o halde umut lazım diyerek yine sevdiklerimize sarılmaca..

Arda'nın büyümesiyle birlikte eski hayatımıza dönebilir miyiz acaba sorularımız yerini eyleme bıraktı. Pazar akşamı arkadaşlarımızla birlikteydik bizim evde. Hoş ben genellikle Arda ile bir arada farklı odalarda takılıyordum ama yine de iyi geldi hayata dokunmak. İki lakırdı, biraz müzik... "Normal things" ...

Hha bu arada bu yazıyı tamamlerken son dakika haberleri kamu personeli izinleri açıldı. Artık zorunlu işe gelmek zorunda değilim. Bingo! Şimdi yeniden plan yapıp düşünmek lazım önümüzdeki günleri.

Sevgilerden bir demet, öpücüklerden bir buket blog dünyası! Minik mercimeğin hayatından son haberler bunlar...


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...